Yazmak

.


Yazmak; benim için çok önemli. Bunu her fırsatta söylüyorum. Belki de insanları çok sıkıyorum. Onlar bunun imkânsız olduğunu düşünüyorlar. Ama bence imkânsız diye bir şey yok.


Anılarımla başladım ben yazmaya. Üçüncü sınıftaydım ilk yazımı yazdığımda ve o zaman yazmak sadece bir hobiydi benim için. Eğlence olsun diye yazıyordum. Ama yazar olma fikri sekizinci sınıftayken girdi kafama. Bir şakayla başladı her şey. Bir arkadaşım vardı ve biraz da sorunları. Ben onu dinliyordum. O da bana sen psikolog olmalısın diyordu. Ben de ona hayır ben yazar olacağım diyordum. Ve en sonunda neden olmasın dedim. Ve artık ciddi olarak yazıyorum. Yazdığım zaman mutluyum. Sorunlarımdan arınıyorum. Kötü olan hiçbir şey bana ulaşamıyor. Su gibi yazmak benim için. Onunla yaşıyorum. Susuz bir insanın yaşayamayacağı gibi bende yazmadan yaşayamıyorum. Ayrıca su gibi yazmakla sorunlardan, kirlerden arınıyorum. Yazmak ılık bir duşun altında saatlerce kalmak gibi. Hani bir yaz günü sıcaktan bunalırsın da kendini duşun altına atarsın ya, işte öyle bir şey yazmak benim için.

Kendime Mehmet Akif Ersoy’u örnek alıyorum. Herkesin bildiği gibi milli şairimiz. O baytarlık okulunu bitirdi. Ama çok çok iyi bir şair oldu. Gönlü edebiyattan yanaydı ve inandığı şeyi başardı. Ve eğer o, o şartlar altında bunu başarabilmişse ben de başarabilirim diye düşünüyorum.

Elif Ayvaz

2005