Okuyucuma!



Sağlam dişler, bir de sağlam mide-

Budur dileğim senin için!

Sindirebildinse kitabımı,

Barıştı demektir benimle yıldızın!



Nietzsche



Hayat, yine gece!

-


Bu dışlanmışlığımı neye bağlamalıyım acaba?
Kopukluğumu ya?
Bu kadar sıradanken sıra dışılığı mı?
Yok!
Sonu yok bu gidişin…
Yol değil bu tuttuğum.

Bazen diyorum keşke…
Keşke yaşıtlarım gibi işlese beynim…
Sevgilimi ölümüne kıskansam, aklımın bir yanı yeni çıkan pantolon da bir yanı da akmış makyajımda olsa. Keşke…
Hayat!
Beni neden bu karda çabuk büyüttün?
Beni neden sarıp sarmalamadın?
Neden saklamadın?
Hayat, öfke dolu oluşumu anlayabiliyor musun hayat?
Anlıyor musun kederimi?
Ben beş yaşında çoktan büyümüş bir çocuktum. Ben beş yaşında itildim kollarından. On iki yaşımda mahrum kaldım kokundan. On sekizimde kaçtım yollarından.
Hayat!
Tek sorumlusu sensin! Biliyorsun değil mi?
Tek sorumlusu sensin!

(Affedin, kalabalığa ihtiyacım var. Yine gece!)

Elif Ayvaz

Hiç yorum yok: