Ezberbozan, Bozduran

Daha gideli kaç saat oldu ki benden, evimden?! Şimdiden deli gibi özledim bile.

Biri deseydi günün birinde böyle, deli gibi, çıldırırcasına âşık olacağımı güler geçerdim öylece. İçimde hep bir umut vardı ama o koca umutsuzluğun içinde yitip gitmek üzereydi neredeyse.

Âşk, benim için huzursuzluk demekti. Huzursu bedenime iki beden büyük demekti. Sonra sen geldin. Adı değişti aşkın. Huzur oldu. Ezberbozandın, ezberbozdurdun.

Daha ilk buluşmamızdan belliydi böyle olacağı. Biliyordum sana âşık olacağımı. Gözlerin o kadar güzel bakıyordu ki kaçmak mümkün değildi senden. Tamam, kaçmak da istemedim, en doğrusu da bu.

İlk kez bıraktım kendimi.

Bu kez yanlış yapmadığımı biliyorum.

Başımı her koyuşumda göğsüne, benimle birlikte atan o kalbi her dinleyişimde teşekkür ediyorum Allah’a. Hayatımda senin gibi birine yer verdiği için. Benim olduğun için.

Biliyorum, şimdi hayat daha güvenli. Tüm sorunlar daha kolay çözülüyor, üstelik çok daha kolay hayat, yaşamak.

Bir kez daha teşekkür ederim.