Nefes almak çok güç burada.
Çok karanlık etraf.
Kimsecikler yok yanımda.
Toprağın küflü kokusunu duyuyorum arada.
Bacaklarım ağrıdığında oturuyorum üzerine.
Biraz nemli.
Çok karanlık…
Biraz ışığım olsaydı...
Ve bir kalem ve de kağıt…
Oysa nefes almak çok güç burada.
Bazen çok yukarıda, ileride küçük bir ışık gördüğümü sanıyorum.
Küçük, küçücük…
Dalıp gidiyorum sonra ona
Uyandığımda ışık kayboluyor.
Yanıldığımı anlıyorum.
Nefes almak gittikçe zorlaşıyor.
Işık, biraz ışık…
Küf…
Dip…
Karanlık…
16 Aralık 2009
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder