Evet,
bir ikizler olarak bir sürü işi aynı anda yapıyorum. Bir sürü kitabı aynı
zamanda okuyorum. Bir sürü şeyi aynı anda düşünüyorum. Bir anım bir anıma da
uymuyor. Biliyorum. Evet, çok yorucu. Ama ben böylesini seviyorum ya. Beynimin,
bedenimin çalıştığını hissediyorum çünkü. Hem hayat beklemek için çok kısa.
Bütün
bunlara rağmen bir de hiç vaktim yok, şunu da yapamadım, bunu da yapmam lazım,
daha buraya yetişeceğim diye de şikayet edip duruyorum.
Tamam,
bazen çok da yorucu oluyor tüm bunlar. Oradan oraya koşturmak bedenimi de
beynimi de çok yoruyor. Mesela tansiyonum hep düşükken daha da düşüyor. Yemek
yemeği falan da unutuyorum bazen. Ama böyleyim işte. Değiştiremiyorum ki
kendimi.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder